Odłączona uważność jest stanem świadomości zdarzeń wewnętrznych (myśli, emocji, doznań z ciała), bez reagowania na nie ciągłą oceną, próbami kontrolowania lub stłumienia ich albo jakimś zachowaniem.
Termin „uważność” w tym przypadku odnosi się szczególnie do świadomości wewnętrznych zdarzeń poznawczych, a mianowicie: myśli, przekonań, wspomnień i przeczuć.
Jest to stan świadomości , w którym uwaga może być elastycznie przerzucana z jednej myśli na drugą , bez poczucia „utknięcia” na którejkolwiek z nich.
Termin „odłączona” w tej technice odnosi się do nieangażowania się w rozmyślanie nad zauważonym zdarzeniem wewnętrznym. Oznacza to powstrzymywanie się od jakiegokolwiek rozwijania tej myśli, oceny jej lub wprowadzenia innych prób poradzenia sobie z nią. Zakłada odłączenie się od jakiejkolwiek reakcji na to wewnętrzne zdarzenie. (Wells, 2009).
Pacjenci często w trakcie wprowadzania odłączonej uważności w czasie terapii mają trudność ze zrozumieniem na czym polega to działanie i pytają: „jeśli mam się nie pozbywać swojej myśli ani się na niej nie koncentrować to co mam z tym zrobić?” albo „jak zostawić myśl, która przyszła i nic z nią nie robić?„.
W takiej sytuacji pomocna może być technika, która polega na zapisaniu na szybie okna myśli-wyzwalacza (negatywnej myśli aut. w przypadku martwienia się i ruminacji lub myśli natrętnej w OCD etc.). Następnie prosimy pacjenta o zogniskowanie wzroku na myśli i sprawdzenie jak widzi świat za szybą. Po czym prosimy pacjenta, żeby spojrzał przez myśl na szybie na świat zewnętrzny.
Pomocne pytania jakie możemy wtedy zadać:
Jak teraz widzisz swoją myśl, a jak świat zewnętrzny?
Czy zrobiłeś coś bezpośrednio z tą myślą, żeby stała się mniej wyraźna?
Czy możesz dostrzec świat zewnętrzny pomimo swoich negatywnych myśli?
Co się wtedy dzieje z myślami?”
Jacek Legierski
