Przyjście na świat dziecka to wielka zmiana w życiu kobiety i całej rodziny. Nie rzadko wiąże się z trudnościami również natury psychicznej. Aż 80% kobiet doświadcza baby blues w okresie połogu a depresja poporodowa dotyka między 10 a 22% matek. Baby blues różni się od depresji poporodowej i wiąże się z innymi koniecznymi działaniami, by pomóc nowej mamie.
BABY BLUES
Baby blues pojawia się 2-5 dni po porodzie i utrzymuje się raczej krótko, około 2 tygodnie. Może jednak się utrzymywać dłużej – wtedy należy zwrócić się po pomoc psychologiczną.
Za przyczyny uważa się przede wszystkim szybkie i drastyczne zmiany hormonalne, do których dochodzi po urodzeniu dziecka oraz
- zmęczenie,
- stres wynikający ze znalezienia się w nowej sytuacji,
- trudności wracania do sprawności po porodzie,
- presję społeczną
- niewystarczające wsparcie ze strony bliskich.
Baby blues objawia się jako ogólne, raczej łagodne obniżenie nastroju, płaczliwość, ciągłe zmęczenie, brak radości, problemy ze snem oraz rozdrażnienie. Ważne jest, że to stan przejściowy, który przy odpowiednim odpoczynku i wsparciu ze strony otoczenia nie musi być całkowicie destrukcyjny.
Kiedy objawy są nasilone, a ich występowanie przedłuża się w czasie, możliwe jest, że kobieta cierpi na depresję poporodową.
DEPRESJA POPORODOWA
Objawia się wystąpieniem objawów epizodu depresyjnego w ciągu trzech miesięcy po porodzie, trwającym od 2 do 6 miesięcy. Kobiety dotknięte tym problemem często nie zdają sobie sprawy, że powinny sięgnąć po pomoc. Takie pacjentki wymagają wsparcia psychoterapeutycznego, a niekiedy również farmakoterapii.
U podłoża depresji poporodowej leżą głównie przyczyny psychologiczne i środowiskowe takie jak:
- brak zrozumienia i wsparcia ze strony bliskich,
- niepewna sytuacja ekonomiczna,
- niestabilna sytuacja w związku,
- młody wiek matki,
- niechciana bądź zagrożona ciąża,
- komplikacje w czasie porodu
- w mniejszym stopniu za wystąpienie depresji poporodowej odpowiedzialne są czynniki biologiczne (m.in. wcześniejsze epizody depresji, depresja w rodzinie).
Podstawowe objawy to poirytowanie, lęk, napady paniki, problemy ze snem, zaburzenie rytmu dobowego snu, z jednoczesnym brakiem dopasowania do rytmu dziecka, zmęczenie, problemy z koncentracją, płaczliwość, poczucie, że nic nie przynosi szczęścia, zachowania kompulsywne czy apatia.
WSPARCIE
Kobieta cierpiąca na depresję poporodową powinna zgłosić się po pomoc psychoterapeuty. W przypadku łagodnej i umiarkowanie nasilonej depresji poporodowej psychoterapia może wystarczyć, jednak czasem potrzebna jest również farmakoterapia ordynowana przed psychiatrę. Psychoterapia poznawczo-behawioralna bardzo dobrze radzi sobie z leczeniem tego zaburzenia.
Zgłoszenie się po pomoc wymaga odwagi, a sam proces leczenia dla wielu osób wiąże się z niepewnością i lękiem. To jednak bardzo ważne, by wspierać osobę mierzącą się z problemem i nie czekać z wizytą u psychoterapeuty, tak, by móc cieszyć się macierzyństwem.
BIBLIOGRAFIA
Maliszewska, K., Preis, K. (2014). Terapia depresji poporodowej – aktualny stan wiedzy. Annales Academiae Medicae Gedanesis, 44, 105-111.
https://pacjent.gov.pl/jak-zyc-z-choroba/mloda-matka-w-depresji
