Problem uzależnienia od Internetu
Uzależnienia od Internetu jest jednym z licznych uzależnień behawioralnych, szybko „zdobywających rynek” wśród nie tylko bardzo młodych osób.
Pojęcie uzależnienia behawioralnego jest o wiele starsze niż sam internet, bo pochodzi z 1945 roku, a jego autorem był psychoanalityk Otto Fenichel.
Fenichel zaobserwował, że podobnie jak w przypadku substancji psychoaktywnych czynność może stać się nałogowa, gdy towarzyszy jej przymus wykonania (głód), z coraz większa częstotliwością (tolerancja) oraz z postępującymi trudnościami w zaprzestaniu jej wykonywania. W sytuacji ograniczenia lub przerwania czynności występują objawy abstynencyjne (fizjologiczne: bezsenność, nadmierna potliwość, drżenie rąk, ból głowy; psychologiczne: wstyd, poczucie winy, nasilona lękliwość, rozdrażnienie, zachowania agresywne). Powtarzanie czynności jest kontynuowane pomimo szkodliwości dla funkcjonowania w różnych sferach życia.
Według badania przeprowadzonego wśród studentów z różnych ośrodków akademickich w Polsce (Barłog 2015), prawie 52% badanych przejawiało przeciętny poziom uzależnienia od Internetu a 31,3% wysoki poziom uzależnienia od Internetu. Biorąc pod uwagę sytuację, w której się znajdujemy, bardzo możliwe, że osób borykających się z takim uzależnieniem, może być coraz więcej, nie tylko wśród studentów.
Podstawowymi objawami są:
- Coraz mniejszy poziom satysfakcji wynikającej z korzystania z Internetu,
- lęk,
- obsesyjne myśli o Internecie,
- obniżenie nastroju,
- pobudzenie psychoruchowe itp. (W ramach zespołu abstynencyjnego)
Terapia poznawczo-behawioralna uzależnienia od Internetu
Osoby, które cierpią z powodu uzależnienia od Internetu powinny zwrócić się o pomoc do
specjalisty.
W Terapii poznawczo-behawioralnej stosuje się 3 fazowe podejście do leczenia tego
zaburzenia. Pierwsza z nich dotyczy aspektu behawioralnego, gdzie celem jest stopniowe
ograniczanie czasu, który uzależniony spędza online. W drugiej fazie terapia poznawcza ma
na celu odnieść się do zaprzeczania posiadaniu problemu i poradzić sobie z racjonalizacją
spędzania tak wiele czasu w Internecie. Trzecia faza to HRT (harm reduction training), czyli
wskazanie właściwych dróg i rozwiązań problemu. Jest to też moment, kiedy można
zidentyfikować inne współistniejące problemy pacjenta.
Badania pokazują, że CBT jest skuteczną metodą leczenia uzależnienia o Internetu. Badani
wykazują poprawę w funkcjonowaniu na wielu skalach, również depresji, agresji,
niepewności czy trudności społecznych (Liu, 2017; Anuradha, 2018). Niektórzy dodają do CBT
muzykoterapię co również wydaje się mieć pozytywne skutki (Bong, 2021).
Bibliografia
Barłóg, M. (2015). Uzależnienie od Internetu I jego osobowościowe determinanty. Hygeia
Public Health, 50(1), 197-202.
Anuradha, M. (2018). Efficacy of CBT on Internet Addiction. Journal of Psychological
Research, 13(1), 109-119.
Liu, J., Nie, J., Wang, Y. (2017). Effects of Group Counseling Programs, Cognitive Behavioral Therapy, and Sports Intervention on Internet Addiction in East Asia: A Systematic Review and Meta-Analysis. International Journal of Environmental Research and Public Health 14(12), 1470. https://doi.org/10.3390/ijerph14121470
Bong, S. H., Won, G. H., Choi, T. Y. (2021). Effects of Cognitive-Behavioral Therapy Based
Music Therapy in Korean Adolescents with Smartphone and Internet Addiction. Psychiatry
Investigation, 18(2), 110-117.
